In zeventiende-eeuwse Nederlandse toneelstukken werd geregeld gezongen door een koor (of een rei), dat zingend commentaar gaf bij de gebeurtenissen op de scène. Sommige van deze reizangen werden buiten de theaterzalen populair en verder verspreid via liedboeken. Onderzoekers weten dat reien werden gezongen, maar kennen niet altijd de melodie waarop de tekst werd gezongen. Gedrukte toneelteksten bevatten namelijk zelden muzieknotatie of wijsaanduidingen (= een verwijzing naar een melodie waarop de tekst moest worden gezongen). Wel is het zo dat vele reizangen contrafacten waren, dit wil zeggen liederen waarbij een nieuwe tekst op een bestaande melodie was gezet. Soms slagen onderzoekers erin om via de strofeschema’s een reizang te koppelen aan een melodie. Een goed begrip van strofeschema’s is daarvoor noodzakelijk. Vier aspecten zijn in strofeschema’s van belang:

• Eindrijm: de klanken die op het einde van een versregel met elkaar rijmen worden schematisch uitgedrukt in letters. De eerste rijmklank wordt weergegeven met A, de tweede met B, de derde met C, enzovoort.
• Rijmgeslacht: Een rijm is mannelijk als de laatste lettergreep van de versregel wordt geaccentueerd. Een rijm is vrouwelijk rijm als de laatste lettergreep van de versregel niet wordt geaccentueerd. Een mannelijk eindrijm wordt uitgedrukt met hoofdletters (A, B, C,….), een vrouwelijk met kleine letters (a, b, c,…).
• Aantal heffingen (of accenten) per versregel: Om het aantal heffingen per regel te bepalen moet je weten dat een ongeaccentueerde lettergreep (heel soms twee ongeaccentueerde lettergrepen) steeds wordt gevolgd door een geaccentueerde lettergreep.
• Opmaat of neermaat: Als de eerste lettergreep van de versregel niet geaccentueerd is, dan noemen we dat een opmaat. We geven dit weer we door een punt te plaatsen voor het cijfer dat het aantal heffingen signaleert. Als de eerste lettergreep wel geaccentueerd is, dan noemen we dit een neermaat. In zulke gevallen noteren we geen punt voor het cijfer dat het aantal heffingen signaleert.

In de onderstaande tabel hebben we een voorbeeld uitgewerkt. Het eindrijm wordt in de tabel steeds voorlopig met een hoofdletter genoteerd. Pas als je weet of het eindrijm mannelijk is of vrouwelijk weet je of de hoofdletter moet worden aangepast in een kleine letter. De onderstreepte lettergrepen geven de accenten aan.

 Het strofeschema wordt dan  .4a.4a.4B.4c.4c.4B